Zo nu en dan lichten we een tipje van de sluier over wat wij meemaken in de begeleiding van Young Professionals. In deze blog geven we je een unieke kijk in onze keuken. Ik neem je mee in een praktijkvoorbeeld waarin een deelnemer geconfronteerd wordt met een ‘pijnlijk pest’ verleden. Je leest hoe ze in de loop van de training transformeert van een ‘boos en verdrietig meisje’ naar een ‘krachtige en authentieke vrouw’ die haar grenzen en behoeften aangeeft. Aan het einde van de blog lees je haar eigen reflectie en mijn reflectie als begeleider op deze impactvolle interventie.
TIJDENS DE OPENINGSRONDE VAN DE TRAINING:
‘Het gaat eigenlijk best wel goed’, zegt ze. We maken een openingsronde waarbij de deelnemers kort stil staan bij de vraag: hoe gaat het op dit moment met mij in mijn werk?
‘Ik heb het afgelopen kwartaal mijn targets gehaald en dat is een hele prestatie. Zo lang ik me maar focus op mijn eigen werk, gaat het prima met me’. Je zegt: ‘zo lang ik me maar focus op mijn eigen werk, dan gaat het prima’. Wat bedoel je daar mee?
‘Nou, mijn collega loopt met haar ziel onder haar armen op het werk. En dat is niet mijn probleem. Ik heb me hier al zo vaak boos over gemaakt. Iedereen werkt hier toch voor eigen target. Ik doe gewoon mijn eigen ding. Zo willen ze het nou eenmaal’.
De irritatie en het volume in haar stem nemen toe. Ik probeer voorzichtig: ‘Je zegt dat het best wel goed gaat met je in je werk, maar als ik tussen de regels door naar je luister, dan hoor ik wat anders’.
‘Wat hoor je dan?’, vraagt ze.
Ik hoor dat je je nu vooral op je targets richt en dat je daar voldoening uit haalt. Ik hoor ook dat het contact met je collega en de gang van zaken binnen de organisatie tot irritaties bij je leiden. Klopt dat?
‘Nee, zegt ze heel resoluut! Het gaat echt heel goed met me. Jij hebt me geleerd om mijn aandacht meer op mezelf te richten en niet altijd maar bezig te zijn met anderen. En dat doe ik nu’.
BAM! Ik ben even uit het veld geslagen. Even twijfel ik aan mezelf. Is dit echt wat ik vorige keer aan haar heb willen duidelijk maken? Blijkbaar heeft ze het zo geïnterpreteerd. Echter het advies: sluit je af voor je collega’s, dat heb ik nooit hardop gezegd.
In mijn gedachten verschijnt het beeld van een muur. Een muur die haar beschermt.
Ik probeer het nog een keer door te zeggen: ‘Je vertelt al 2 keer dat het eigenlijk best heel goed met je gaat, maar heel eerlijk: ik geloof je niet’. Ik realiseer me dat dit een confronterende interventie kan zijn en dat de deur wellicht nu helemaal dicht gaat.
‘Daar ben ik me dan niet zo van bewust”, zegt ze. Zullen we door gaan naar de volgende deelnemer? Hé Pieter, hoe is het met jouw werkgeluk op dit moment?
En Pieter begint te vertellen over zijn werkgeluk… De deur lijkt dicht.
Terwijl Pieter zijn verhaal doet, blijven mijn gedachten nog steken bij haar. Ik besluit om het te laten voor wat het op dat moment is. Ik vertrouw erop dat het later vandaag wel opnieuw aandacht zal krijgen.
TWEE UUR LATER IN DE TRAINING:
We gaan oefenen met lastige gespreksituaties met collega’s. Ik vraag: ‘Is er iemand die graag als eerste wil oefenen?’ Tot mijn verbazing steekt ze direct haar vinger op.
‘Ik wil graag oefenen met die collega die met haar ziel onder haar armen rondloopt in haar werk. Ik wil haar graag feedback geven’. Ik vraag: ‘wat vind je zo lastig aan dit gesprek?’
‘Mijn collega voelt zich beter dan mij. Afgelopen zomer ben ik medior geworden in mijn functie. Het target dat aan deze functietitel is gekoppeld, is nog niet aangepast aan mijn nieuwe functietitel. Zo heb ik dus wel mijn targets gehaald. En mijn collega heeft daar moeite mee, omdat zij haar targets niet haalt’.
Laatst maakte ze terloops een opmerking: ‘Jij zit hier al 3 jaar en zo kan ik ook mijn target halen. Wel promotie, maar geen hogere targets’. Dat voelde als een klap in mijn gezicht. Ze gunt me mijn succes niet. Ik heb hier het afgelopen jaar ook hard voor geknokt’.
Terwijl ze de situatie beschrijft, neemt de boosheid in haar stem toe. Ik nodig een andere deelnemer uit om de positie van haar collega in te nemen. Zo starten we met het simuleren van het gesprek.
‘Die opmerking van laatst sloeg helemaal nergens op. Je moet echt niet denken dat je beter bent dan ik en dat ten overstaande van het hele team’.
Haar gesprekspartner reageert geschrokken en verbaasd: ‘Waar heb je het over? Het is toch waar dat jouw target niet overeenkomt met jouw nieuwe functietitel. Daar begrijp ik eerlijk gezegd niks van. Kun je een hoger target niet aan, of zo?’
Fel reageert ze: ‘Dit slaat echt nergens op, als het zo moet praat ik helemaal niet meer met je. Je hoeft ook niet te verwachten dat je nog leads van mij krijgt’.
Voordat het gesprek escaleert, las ik als begeleider een time out in. Ik vraag aan de deelnemers om even uit hun rol te stappen. Ik vraag aan haar of ze ons kan vertellen wat erbij haar van binnen afspeelt tijdens het simuleren van het gesprek.
‘Ik word razend’, zegt ze. ‘Ik voel me in een hoekje gedrukt en ik voel me steeds kleiner worden’.
Ik vraag waar haar dit aan doet denken. Wanneer heb je dit eerder mee gemaakt?
Meteen springen de tranen in haar ogen. ‘Uhm’, aarzelt ze en haar gezichtsuitdrukking verandert in een verdrietig gezicht.
‘Het doet me denken aan het schoolplein van vroeger waar mijn klasgenoten me uitscholden voor lelijkerd. Toen voelde ik me ook altijd in een hoekje gedrukt en minderwaardig’.
Weet je nog wat ze destijds tegen je riepen?
‘Je ziet er niet uit, je bent minder dan wij…’
De tranen stromen over haar wangen. Met het oproepen van deze herinneringen komt er ‘oude pijn’ vrij.
Ik stel voor om ‘de pesters’ op te nemen in het gesprek met haar collega en ik nodig een andere deelnemer uit om ‘de pesters’ te representeren. Deze deelnemer krijgt de opdracht om de bovenstaande pestzinnen tijdens het gesprek hardop te herhalen.
We simuleren het gesprek opnieuw. Nu met de gesimuleerde pesters zittende op een stoel achter haar collega. Meteen wordt zichtbaar wat er gebeurt. Ze negeert de pesters en richt haar boosheid opnieuw op haar collega.
Ik onderbreek opnieuw het gesprek. Ik stel haar vervolgens de vraag: ‘Wat wil je zeggen tegen die pesters? Zeg maar hardop wat je voelt en denkt’.
‘Sodemieter op!’, roept ze, ‘ga weg!’
Tegelijkertijd vloeien er opnieuw tranen over haar gezicht.
Dit keer zie ik niet alleen een gekwetste jonge vrouw, maar ook een krachtige volwassen vrouw die een grens durft aan te geven. De pesters verdwijnen van het toneel en opnieuw vraag ik haar om feedback te geven aan haar collega.
Ze start opnieuw het gesprek: ‘Als jij zegt: kun je geen hoger target aan of zo, dan voel ik me klein worden en dat maakt me boos en verdrietig. En dat wil ik niet meer. Ik zou het fijn vinden als we elkaar verder helpen, in plaats van elkaar te zien als concurrent’.
De toon van het gesprek wordt zachter en haar gesprekspartner reageert nu vanuit begrip en empathie. ‘Het was mijn bedoeling niet om je te kwetsen. Ik voel me ook heel vaak minder dan jij. Ik kijk tegen je op en soms ben ik zo jaloers op jouw enthousiasme en gedrevenheid waarmee je klanten binnen haalt’.
Het gesprek is ineens getransformeerd in een gelijkwaardig en geweldloos gesprek. We ronden het gesprek af.
Voor me zie ik een opgeluchte en krachtige vrouw. Nu zie ik haar ware gezicht. Het muurtje is verdwenen. Ze heeft zojuist een prachtige doorbraak gemaakt in zichzelf, waarmee ze haar werkgeluk direct heeft vergroot. En dat ervaar ik als een groot cadeau. Niet alleen voor zichzelf, maar ook voor haar collega(‘s) en voor mij als begeleider.
REFLECTIE OP DE TRAINING:
Reflectie van mij als begeleider
Deze situatie laat zien hoe we vaak onbewust patronen herhalen die we in onze levensloop hebben ontwikkeld. De muur die we destijds als kind hebben opgebouwd om ons te beschermen voor de boze buitenwereld wordt dan weer opgetrokken in een ‘bedreigende’ situatie in het hier en nu. Onbewust plakken we ervaringen van destijds opnieuw op een situatie in het hier en nu. Dit triggert dan opnieuw oude pijn.
Door opnieuw in contact te komen met deze oude pijn, kan de wond in het hier & nu alsnog helen. Uit eigen ervaring weet ik dat het doorvoelen van de onderliggende pijn de enige manier is om duurzaam te groeien en te ontwikkelen. Praktische tools en tips werken in dit soort gevallen alleen maar als een verzachtende pleister. Door de emotie toe te laten die zich achter de beschermingsmuur bevindt, wordt er een stukje bewustzijn vrij gemaakt, waarin we voorheen (onbewust) gevangen zaten. De beschermingsmuur lost dan als het ware op. Voorbij het boze kind zien we dan het gekwetste kind. En voorbij het gekwetste kind ontmoeten we dan de authentieke en krachtige vrouw.
In de beschreven casus heeft de deelnemer deze 3 posities in het gesprek kunnen ervaren. De reactie vanuit het boze kind werkte als veroordelend en verwijtend. De reactie vanuit het gekwetste kind riep begrip en kwetsbaarheid op bij haar gesprekspartner. En de reactie vanuit de authentieke en krachtige vrouw leidde vervolgens tot verbinding en een verbetering van de samenwerkingsrelatie.
Als de deelnemer in het vervolg in een soortgelijke werksituatie terecht komt, heeft ze een keuze. Ze kan ervoor kiezen om opnieuw te reageren vanuit het boze kind. Maar ze kan nu ook kiezen om zich eerst te verbinden met haar kwetsbare kant of direct een beroep te doen op haar authentieke en krachtige vrouw. Ik vertrouw erop dat het in toekomstige situaties makkelijker wordt voor haar wordt om hier een zelfbewuste keuze te maken.
Dank je wel dat ik jou in dit kwetsbare stuk mocht begeleiden!
Reflectie van de deelnemer
Poeh. Dat is even bijkomen… Wat heb je dit mooi geschreven!
Het raakt me nog steeds als ik zo over mezelf lees.
Door de trainingen van Gidi word je meegenomen in jezelf en je ontstaan van je daden. Niet iets waar ik dagelijks mee bezig ben. Bij Gidi krijg je snel een vertrouwd gevoel waardoor je je kwetsbaar kan opstellen en dus ook nare dingen uit het verleden kan vertellen. Zo ook ik.
Hard van de buitenkant, zacht van de binnenkant werd gegrepen door de manier van coaching van Gidi.
Deze training heeft veel met me gedaan. Zowel in de privésfeer als in mijn werk pas ik dit nu toe. Ik kan me nu beter verwoorden maar ook verplaatsen in de ander. Dit heeft geleid tot echte mooie feedback momenten en gesprekken.
Uit de grond van mijn hart bedankt voor deze training!
